Menu

joga-moja droga

inbound7894836649036917786

Bądź tu i teraz

, , , , , 0

 

Tylko co to tak naprawdę oznacza? Przecież jestem. Pracuję, sprzątam, gotuję, idę, jadę, jem, kąpię się. Jestem.

Tylko ile z tych zadań wykonuję machinalnie? Czy pamiętam, co robiłam dziś rano? Wczoraj rano? Tydzień temu? Czy zwróciłam uwagę na to co zjadłam, jak się czułam po obudzeniu, jaka była pogoda?

Zdarza mi się nie pamiętać trasy przejechanej samochodem, zwłaszcza jeśli jest to stała trasa.

Czy wtedy jestem w tu i teraz?

 

Mam dla Ciebie, i siebie też propozycję, taki mały czelendż- zrób sobie kawę albo herbatę, albo ziółka i usiądź. Bez telewizora, radia telefonu. Możesz nastawić alarm na 5 minut, ale odstaw telefon poza zasięg ręki.

Usiądź i bądź.

 

Zobacz w jakim kubku jest Twój napój, poczuj smak, temperaturę. Zamknij oczy i zapytaj swoje ciało jak się ma. Zacznij od stóp, poruszaj nimi, poczuj czy jest im ciepło, czy zimno. Czy są zmęczone. Przeskanuj uwagą całe swoje ciało. Sprawdź czy siedzisz wygodnie. Czy plecy są wyprostowane. Sprawdź jak bardzo napięte są Twoje ramiona i szyja, spróbuj je rozluźnić. Rozluźnij szczękę. Poobserwuj swój oddech, wiesz jak oddychasz?

 

Bardzo ważne- nie oceniaj tego co czujesz. Nie karć się, że oddech za płytki a zęby znowu zaciśnięte i szkliwo się ściera. Pomyśl co byś powiedziała bliskiej osobie, gdyby zwierzyła Ci się ze swojego napięcia.

 

Otocz się opieką i miłością.

 

Zapraszam Cię na weekend podczas którego będziemy się odnajdywać w tu i teraz. Zatrzymywać chwile. Oddychać pełną piersią.

img_0266-1

Królewicz

, , , 0

Kilka prawd o sobie ostatnio odkryłam… czasem mało fajnych.

Między innymi tę, że pozwoliłam koronowanemu wirusowi skopać własny tyłek. Bezobjawowo. W sensie, że zabrał mi wiarę i energię. I zaczęłam myśleć, że wszystko to jego wina i nic się nie da zrobić, i wszystko jest beznadziejne, a najbardziej ja. I będę sobie siedzieć w kąciku i cicho płakać. Bo ja z epoki gdy „Siedź w kącie a znajdą Cię” było motywem przewodnim wychowywania dzieci. Bo dzieci miały być ciche i bezwonne, żeby nie przeszkadzać.

Dla mnie wciąż reklamowanie się i mówienie, że jestem w czymś dobra to ogromne wyzwanie. Bo a nóż widelec ktoś powie-sprawdzam, i okaże się, że ja tylko udaję. A jak będę siedzieć w kąciku to mnie nikt nie sprawdzi. No i koło się nakręca.

Na szczęście mam koło siebie ludzi którzy mnie, czasami siłą, z tego kąta wyciągają i mówią-weź się do roboty. Dasz radę. Jesteś dobra. You are good enough. Masz tę moc.

I to jest właśnie moment, kiedy zaczynam powoli wypełzać do świata. I zaczynam myśleć, że się nie dam królewiczowi więcej kopać. I sama też przestanę się biczować a zacznę chwalić. I walczyć. W tym pozytywnym sensie. Nie przeciw tylko o siebie.

I będę pisać o tym, że uczę jogi, czasem nawet w obcym języku, i robię świetne masaże, i mam ręce które leczą, i wiem, że nie należy zaczynać zdania od I 😜

Ogłaszam powrót wojowniczki 😁

IMG_20200418_200627

Jak żyć…

, , , , , , , 0

Myślę, że to pytanie towarzyszy nam na codzień, ale szczególnie często zadajemy je sobie teraz, w trakcie trwania pandemii.

Nie wiemy komu wierzyć, mnożą się teorie spiskowe, nasz rząd daje doopy na każdym polu, nikt nie wie co będzie jutro.

Szczerze mówiąc nie wiem kiedy zleciał ten miesiąc. Przeleciał przez palce. Myślę, że nie tylko mnie, wielu osobom, które utknęły w domu, nie mogąc pracować. Bo ani to urlop, ani chorobowe, takie nie wiadomo co.

Myślę, że nie ma sensu sobie wyrzucać, że zmarnowaliśmy ten czas. Widać to było nam potrzebne. Pamiętam, w poniedziałek 9 marca marudziłam, jaka jestem zmęczona, od dawna bez urlopu, ciało i umysł wolało o odpoczynek. W piątek byłam bez pracy. Fakt, że w miarę szybko ogarnęłam temat jogi on line, ale to tylko 1.5 godziny dziennie. Co z resztą dnia??? Wcześniej pracowałam naprawdę sporo, do tego dojazdy, bywało że cały dzień byłam poza domem. A teraz stagnacja.

Dałam sobie kompletnie na luz. Cały dzień w dresie, bez makijażu, bez stanika, bo mój fizjoterapeuta cały czas mi powtarza, że ciasne biustonosze to morderstwo na powięzi i mięśniach. Nogi goliłam raz w tygodniu, bo po co częściej 😂

No i zaczęłam piec ciasta, bo miałam na to czas 😁 efekt wiadomy, doopa urosła. Nie sprzątałam jakoś szczególnie, to nie jest mój ulubiony sport 😉 Nie uczyłam się angielskiego, mimo że miałam plan robić to przez dwie godziny w tygodniu. Scrollowałam fb zdecydowanie zbyt często i długo.

Są też plusy. Odpoczęła głowa i ciało. Stałam się bardziej kreatywna w praktyce jogi. Oglądam innych nauczycieli, czytam, przede wszystkim słucham siebie. Czasami ciało samo podpowiada nowe sekwencje, nowe rozwiązania, doświadczenia.

Teraz jakoś poczułam, że trzeba by się ogarnąć, coby się w drzwiach potem zmieścić. Przestałam piec ciasta, ograniczam słodycze, więcej się ruszam. Wczoraj nieco popchnięta przez bliską duszę pomalowałam paznokcie 😉 od jutra zaczynam lekcje angielskiego.

Cały czas staram się wierzyć, że będzie dobrze. Mimo wszystko. Mimo, że na tak wiele rzeczy nie mamy teraz wpływu. Dzieją się obok. Ale mój dół tego nie zmieni, zmieni tylko jakość mojego życia. Mam to szczęście, że mieszkam w domu z ogrodem, mam gdzie wyjść. Moja skóra już jest opalona, kocham słońce. Teraz też siedzę za domem, w słoneczku.

Plusem jest też zacieśnienie kilku znajomości, rozmowy online, video chaty czy jak to zwał. A to ludzie są dla mnie najważniejsi.

Od kilku dni nosiłam się z zamiarem napisania tego, oczywiście w trakcie podróży z mózgu do klawiatury mnóstwo rzeczy mi umknęło, albo nie udało mi się tego ubrać w odpowiednie słowa 🙈

Bądź dobrej myśli, bo po co być złej ❤️

Lem miał rację.

received_1526654927507892

Joga w czasie zarazy

, , , , , 0

Obyś żył w ciekawych czasach…

Urodziłam się w połowie lat siedemdziesiątych. Pamiętam puste sklepy, kolejki kartki, stan wojenny, Czarnobyl. Upadek komuny i Solidarność. Isaurę i bójki Alexis z Crystal.

Nigdy przez myśl mi nie przeszło, że przeżyję pandemię wirusa, że doczekam, aż świat się zatrzyma. A jednak. Wirus z koroną w herbie zamknął nas w domach, często odebrał pracę i dochód. A przede wszystkim odebrał spokój. Jednocześnie pokazał, że w sytuacji kryzysowej jesteśmy silni i potrafimy działać razem. Po raz kolejny Polacy okazują moc gdy trzeba.

Dla mnie to wyzwanie, jestem nomadą, uwielbiam się przemieszczać, i kocham spotkania z ludźmi. Pracuję z ludźmi. A teraz pozostaje mi mówienie do telefonu gdy transmituję jogę on-line 😂

To zdecydowanie nie to samo. Na szczęście jednak po zajęciach otrzymuję wiele ciepłych słów, piszecie do mnie, i to jest naprawdę dla mnie bardzo ważne. Tak naprawdę cały czas się uczę tej nowej formuły, od dawna myślałam o kanale na YT, może teraz to zrealizuję. Cały czas dokupuję sprzęt, powoli zamieniam dom w studio nagraniowe 😂

Ważne jest to, że mam zajęcie, coś robię. Bezczynność byłaby dla mnie straszna. Szukam dla siebie nowych wyzwań 🙂

Staram się zachowywać optymizm. Szukam małych powodów do radości. One są wokół nas. Mam czas na spacery z psem. Gotowanie. Powolne poranki. Jutro na video chacie piję kawę z przyjaciółką.

Kocham internet. Możliwości jakie daje. Dla mnie niezwykle ważny jest kontakt z ludźmi, rozmowy. W momencie, gdy nie możemy się spotkać, dzięki komunikatorom wciąż możemy ze sobą rozmawiać. Zachęcam Was do tego. Nie zamykajcie się ze swoim strachem w czterech ścianach. Rozmawiajcie, piszcie do siebie. Twórzcie grupy pozytywnych ludzi na fb lub messengerze, problem przegadany, obśmiany lub ojojany często staje się mniejszy, łatwiejszy do udźwignięcia.

Głęboko wierzę w to, że ludzie są dobrzy. W większości. I to nasze nastawienie decyduje o tym jakich do siebie przyciągamy.

A teraz już pójdę spać. Albo obejrzeć coś na Netflixie 😁

aerial yoga

I ❤️ aerial yoga

, , , , , , , , , 0

Zakochałam się w jodze na chustach od pierwszego wejrzenia. Jeszcze zanim spróbowałam fruwać. Postanowiłam zrobić kurs instruktora aerial yoga, jeszcze zanim spróbowałam fruwać 😉

Pierwsze doświadczenia potwierdziły moją miłość, choć czasem bywało trudno. To zupełnie inna praca niż na macie.

Aerial joga może być dużo bardziej relaksacyjna od „zwykłej” jogi, ale może też być intensywniejsza. Praca w równowadze wymusza aktywność mięśni głębokich, tych które stabilizują naszą sylwetkę.

Wiszenie głową w dół jest zbawienne dla kręgosłupa, pomaga mu się wydłużać. Mózg zostaje dotleniony.

Jednak to co dla mnie bezcenne to to, że chusta przywraca dziecięcą radość. Bardziej niż czekolada w reklamie 😉 Znowu można się pobujać jak na huśtawce, zrobić fikołka jak na trzepaku. Można poleżeć w chuście jak w bezpiecznym kokonie, a smyranie po pleckach…. Mrrr. Najlepszy relaks na świecie.

Brakowało mi tego przez ostatnie pół roku, od przyszłego poniedziałku mam nadzieję znowu poczuć, że mogę latać 😁Chcę się z Wami dzielić tą miłością ❤️ No a chaturanga z jedną nogą w chuście to już czysta rozkosz 😁 Z dwoma w powietrzu to już w ogóle ekstaza.Poza aerial jogą coraz mocniej kocham morsowanie, mimo iż zima mało solidna i nie dane było mi zakosztować moczenia się przy na przykład 15 stopniach mrozu. Za to ostatnio kąpaliśmy się przy silnym wietrze, było prawie jak w Bałtyku 😉

A raczej kąpałyśmy się, bo jednak kobiety w wodzie przeważają. Przynajmniej w naszej grupie. Panowie wolą podziwiać z brzegu, odziani w ciepłe kurtki i czapki. Noo, czapki też mamy na głowach 😉

Grupa nam się spontanicznie stworzyła fantastyczna, wszyscy szaleni i pozytywnie odjechani, każde nasze spotkanie ładuje moje akumulatory potężną dawką endorświnek. Już snujemy plany całorocznego pływania w Tamie, muszę tylko nabyć rękawiczki neoprenowe, gdyż nie lubię mieć zmarzniętych rąk. A w ogóle dzięki morsowaniu dużo mniej marznę na codzień, i to jest bezcenne, gdyż do tej pory byłam okropnym zmarźlakiem. I to jest plus dodatni, na który bardzo liczyłam zaczynając przygodę z morsowaniem 😁