Archiwa: miłość - Mało Idealna Joginka

miłość

lipiec 26 2019

Czy można zmienić świat?

Kasia o życiu, wymądrzam się ahimsa, akceptacja, joga, LGBT, miłość, nieszkodzenie, równość, tęcza, zmiany 0

„Aby zło zatriumfowało,wystarczy, by dobry człowiek niczego nie robił” Edmund Burke

Dziś mało jogicznie. Chociaż…

Ahimsa czyli niekrzywdzenie jest częścią filozofii jogi. Bardzo mi bliską częścią.

I ja wiem że świat jest zły, polityka brudna a jednostka niewiele może.

Naiwnie jednak wierzę że jednak mogę dużo. Mogę zmienić kawałek świata wokół mnie. A nawet cały świat kota którego przygranę.

Mogę dawać dobrą energię ludziom wokół mnie. Oczywiście, jeśli znajdę ją w sobie, dlatego codziennie wnikliwie jej szukam

I chętnie pobieram od innych, bo z dobrą energią jest tak że się mnoży przez dzielenie.

Czasem jednak trzeba powiedzieć NIE.

I ja to NIE otwarcie mówię gdy widzę agresję i nietolerancję. Oczywiście, że każdy może mieć swoje poglądy, dobra jestem i pozwalam na to. A co.

czy można zmienić świat
Poglądy jednak poglądami, nie oznaczają prawa do naruszania nietykalności. Duchowej, osobistej.

Tak mi się w życiu trafiło, iż od dłuższego czasu osoby ze środowiska LGBT w nim są. Jak stwierdził jeden z bliskich mi człowieków, właśnie z tej grupy, „przyciągam patologię”.

Uchachaliśmy się z tego oboje. Bo patologia to jak mąż bije żonę, albo żona szantażuje emocjonalnie męża dziećmi na przykład. Albo księża molestują nieletnich. Jeżeli natomiast facet kocha faceta to jest miłość. Jeżeli kobieta czuje się mężczyzną to jest dramat, ale także hmmm… Problem do rozwiązania? W sensie korekcji płci, nie mózgu.

Cieszę się, że moi synowie będący w tzw trudnym nastoletnim wieku uważają, że człowiek to jest człowiek, i dopiero jego czyny określają jakim jest człowiekiem.

Nie zgadzam się na bicie ludzi za to że ich seksualność wymyka się z ogólnie przyjętych ram. Nie wierzę w boga, który by nawoływał do dręczenia ich. Jeżeli bóg jest stwórcą wszystkiego to również nas, ludzi. Z naszymi ułomnościami i z naszymi zaletami. Tylko ja niekoniecznie wierzę w boga. Dlatego nie używam wielkiej litery. Nie uznaję prawd jedynych i jedynie słusznych.

Wierzę w człowieczeństwo. W porozumienie.

Moja dusza jest tęczowa, nic na to nie poradzę. Co więcej, dobrze mi z tym 😉

kwiecień 29 2019

Zwierzątkowo

Kasia zwierzyniec kot, miłość, pies, zwierzęta 0

Mam potencjał aby zoo w domu założyć.

Od zawsze chciałam mieć zwierzątko. Zaczęłam od chomików, no ale one krótko żyją, zwłaszcza gdy lubią sprawdzać jak szybko się spada z czwartego piętra. Jeden zginął na miejscu, drugi był lotnikiem i przeżył, dobre noszenie złapał. Nie bez znaczenia był fakt, iż spadł na świeżo przekopane przez sąsiada grządki. Potem była świnka morska. We wczesnej podstawówce gdy mrozy były srogie przyprowadziłam do domu bezdomnego psa, zwanego Murzynem z racji umaszczenia. Oczywiście rodzice pogonili mnie razem z psem precz, ale uparta byłam i jakoś się udało zainstalować go u nas. Był psem niezwykle mądrym. Miało się wrażenie że można z nim rozmawiać, tyle zrozumienia było w jego oczach. Niestety zginął pod kołami autobusu.
Koleżance akurat oszczeniła się suczka więc zaklepałam sobie szczeniaka. Ares był godny swego imienia, lubił walki. Gdy wraz z moim ojcem zmienił miejsce zamieszkania zdecydowałam się na adopcję psa ze schroniska.

Oczywiście wybrałam największą zasmarkaną bidę siedzącą w kącie i trzęsącą się.

Po kilku dniach okazało się że ma nosówkę, stoczyliśmy walkę o jej życie. Była z nami 15 lat. Opiekowała się moimi dziećmi. Pilnowała na spacerach żeby stado nie rozłaziło się tylko trzymało razem. Niestety przyszedł moment gdy dopadła ją demencja, przestała nas poznawać, bała się wszystkiego. Wychodziła do ogródka,
i nie potrafiła wrócić do domu. To ja odbyłam z nią ostatnią drogę do weta…
W tym czasie już mieszkaliśmy w domu na wsi, w domu rządziły siostry KK, czyli koty Kornelia i Klementyna. Zawsze marzyłam o kotach, zwłaszcza o czarnym ,ale na tego musiałam jeszcze kilka lat poczekać. Dom zaczął się zapełniać futrami, pojawiła się Michalina, Matylda, potem Malucha która miała być Malwinką ale się nie przyjęło i została Maluchą. Dzielnie trzyma linię aby imię do niej pasowało 😉
W końcu przybył przedstawiciel płci odmiennej, aczkolwiek bezjajeczny, Rudolf. Rudolf po roku życia z samymi babami nie wytrzymał i rzucił się pod auto, pozostawiając mi kolejną dziurę w sercu. Mój żal po jego stracie troszkę złagodził Negros, książę ciemności, czyli wymarzony czarny kot z przepięknymi zielonymi oczami.

W tej chwili stan stada to jeden pies i pięć kotów.

Chętnie bym jeszcze kilka przygarnęła, tylko znalazła sponsora…
I muszę się przyznać że to jednak koty królują w moim sercu, może dlatego iż w chińskim horoskopie moim patronem jest tygrys.
Kocia miłość jest ogromna. Może nie tak oczywista jak psia, ale może dlatego wydaje się być cenniejsza.